Piszemy charakterystykę smoka
Urszula Lip  | SMOK O BARDZO TRUDNYM IMIENIU |
Płynęli już dość długo i Gabi zaczęła się nudzić, bo ile można patrzeć na gwiazdy odbite w wodzie i dalekie, ciemne kontury drzew na brzegach? I właśnie wtedy, gdy ziewnęła szeroko, w pobliżu rozległ się donośny bulgot, a tratwa zakołysała się gwałtownie. Gabi, Postscriptum i Szpiegusek chwycili się ściany domku, żeby nie wpaść do wody, a krasnal Tyberiusz krzyknął głośno: „Oho!”.
– Co to ma znaczyć?! – zawołał ktoś niskim, donośnym głosem. – Kto krzyczy „Oho”?!
– To ja, Tyberiusz – odpowiedział krasnal. Odłożył wiosła i pomachał ręką. – Są ze mną goście do Wodnej Pani. Czy wpuścisz nas na wyspę, smoku?
Z lewej strony tratwy pojawił się nagle na wodzie płaski, zielony łeb zakończony dwoma niewielkimi rogami. Potem spod wody wysunęła się cała głowa – wielka jak samochód, z wysuniętym do przodu pyskiem, a potem szyja i cała reszta. Smok miał skrzydła po obu stronach torsu i siedział na wodzie jak łabędź, młócąc przednimi nogami wodę. Wypuścił z nosa pokaźną ilość wody, oblewając przy okazji wszystkich na łódce, prychnął i dopiero wtedy powiedział:
– Czy nie wiesz, że wyspa jest zamknięta, a odwiedziny odwołane do odwołania?
– Wiem, ale to bardzo ważna sprawa – wyjaśnił z powagą Tyberiusz. – Ta dziewczynka wszystko ci opowie – wskazał na Gabi, która cofnęła się za ścianę chatki.
– Jak masz na imię? – spytał smok i okrążył tratwę.
Gabi przypomniała sobie wszystko, co mówił jej o smoku Tyberiusz, i mimo lekkiego strachu odważnie wysunęła się do przodu.
– Ga–bri–e–la – wyrecytowała.
– Gabriela – powtórzył smok z wyraźnym zadowoleniem. – Ale trudne imię!
– A ja nazywam się Postscriptum – pisnął Postscriptum zza ławeczki, za którą się ukrył.
– Post...co?
– ...scriptum.
Smok łypnął na niego zielonym okiem.
– Ach, a to supertrudne imię – pochwalił. – Chociaż moje jest jeszcze trudniejsze. Jest tak trudne, że nigdy go nie pamiętam – dodał z żalem i zrobił rundę dookoła tratwy.
– Ojej, to okropne! – powiedziała Gabi ze współczuciem. – A czy nie mógłbyś zapytać rodziców?
– Oni też nie pamiętają – odparł smok i chlipnął. – Mam pięciu starszych braci i pięć młodszych sióstr. Wszyscy mają ładne, proste imiona: Abs, Obs, Ibs, Ebs, Ubs oraz Aba, Oba, Iba, Eba, Uba. Tylko mnie nazwali bardzo trudnym imieniem, a potem zapomnieli, takie było trudne, i ja też zapomniałem. Nikt nie mówi o mnie inaczej niż: Smok o Bardzo Trudnym Imieniu. A ja chcę mieć imię!
Gabi zamyśliła się na chwilę.
– Zawrzyjmy układ – powiedziała poważnie. – Ja pomogę ci przypomnieć sobie imię, a ty nas wpuścisz na wyspę.
– Nie, nie, nie! – wykrzyknął smok, okropnie przerażony. – Nie mogę tego zrobić! To wbrew Przepisom! Odwiedziny odwołanie do odwołania!
– Ale my nie przybyliśmy tak sobie – cierpliwie tłumaczyła Gabi. – My mamy ważną misję. Musimy dostać się do Wodnej Pani i ostrzec ją przed Wrogami. Nie jesteśmy Gośćmi, jesteśmy Ostrzegaczami.
– No nie wiem – zdenerwowany smok zaczął krążyć dookoła tratwy. – Dostałem rozkaz, żeby ni–ko–go nie wpuszczać...
– Wodna Pani zrozumie, że musiałeś tak postąpić, żeby ocalić wyspę, jezioro i mgłę. To co, umowa stoi?
Smok westchnął i skinął głową.
– Jeśli odgadniesz moje imię, pomogę wam – obiecał.
Gabi usiadła wygodnie i plecami oparła się o ścianę chatki. Widziała kiedyś na jednym filmie, jak człowiek w długim płaszczu, zwany detektywem, wypytywał wszystkie zgromadzone w pokoju osoby o jakieś zaginione klejnoty należące do pewnej bardzo bogatej hrabiny. I te jego pytania sprawiły, że odgadł, kto ukradł klejnoty. Mamusia nazwała ten film „kryminałem”. Kiedy tatuś wrócił wieczorem z pracy i dowiedział się, że Gabi oglądała ten kryminał, był trochę zły na mamusię, ale ona nic a nic się tym nie przejęła i powiedziała coś w rodzaju: „Film nie obfitował w sceny przemocy i nie było w nim żadnego denata”. Cokolwiek to znaczyło, uspokoiło tatusia.
– Teraz jestem gotowa – oznajmiła Gabi. – I będę ci zadawać pytania. To się nazywa śledztwo.
| IMIĘ DLA SMOKA |
Smok zatrzymał się dokładnie naprzeciwko Gabi, a ona poprosiła krasnala Tyberiusza, Postscriptuma i Szpieguska, żeby usiedli obok niej. Szpiegusek odmówił i nadal siedział schowany pod ławką.
– No dobrze – powiedziała Gabi. – Pytanie pierwsze: czy twoje imię jest długie, czy krótkie?
– Długie – odparł natychmiast smok. – Gdyby było krótkie, wszyscy by je pamiętali.
– A z ilu liter się składało?
– Nie wiem – zmartwił się smok. – Umiem liczyć tylko do pięciu. Pięć sióstr, pięciu braci...
– To razem dziesięć! – wykrzyknęła Gabi zadowolona, że może się popisać umiejętnościami zdobytymi w przedszkolu. – A z tobą jedenaście!
– Ale ty jesteś mądra – mruknął Postscriptum patrząc na nią z szacunkiem.
– To nic trudnego, ty też możesz się nauczyć liczyć. A więc imię ma więcej niż pięć liter, czy tak? – zwróciła się do smoka, który skinął głową. Myślała przez chwilę, po czym zapytała: – A na jaką zaczynało się literę?
Smok milczał przez pięć sekund.
– Na „D” – odpowiedział. – Albo na „K” Nie, zaraz! Na „B”! Tak, na pewno na „B”!
– „B” jak borsuk? – upewniła się Gabi.
– Nie nazywam się Borsuk! – oburzył się smok.
– Nie gniewaj się, tylko tak sobie powiedziałam. Imię na „B”... Może Baltazar?
– Nie!
– A może Bronisław? Bolesław? Benedykt? Bogdan? Bobek?
Na dźwięk każdego z tych imion smok smutno potrząsnął głową.
– To imię było inne – westchnął. – Zupełnie inne.
– Może Bałwan? – pisnął Szpiegusek pod ławki i zachichotał.
– Siedź cicho! – oburzyła się Gabi i zwróciła się do smoka: – Nie znam więcej imion na „B”. Chyba że dziewczęcych. Basia, Bronka, Bożenka, Bianka, Beatka...
– Nie, nie, nie! – ryknął smok. – Nie jestem dziewczynką. Och, widzę, że już na zawsze zostanę Smokiem o Bardzo Trudnym Imieniu!
– Nic podobnego! – krzyknęła Gabi z oburzeniem. – Nie pozwolę na to! W domku mamy kalendarz z imionami, pójdę po niego i...
Zamilkła, bo smok wytrzeszczył na nią zielone oczy.
– Co powiedziałaś?! – spytał zdumiony.
– W domku mamy kalendarz...
– Nie, nie to, powtórz to, co mówiłaś wcześniej.
– Nie wiem, co mówiłam...
– Powiedziałaś moje imię! Sam słyszałem!
– Nic podobnego!
– Hurra! – wykrzyknął smok. – Znalazłaś moje imię! Już sobie przypomniałem! Nazywam się Nicpodobnego!
– Nicpodobnego...? – powtórzyła Gabi zdziwiona. – Tak się właśnie nazywasz: Nicpodobnego?
– Tak, tak!
– Ale to nie jest imię, to słowo!
– A czy słowo nie może być imieniem? – smok Nicpodobnego pływając wokół tratwy jak rozbrykane kaczątko wielkich rozmiarów, przy okazji ochlapując wodą towarzystwo na tratwie. – Hura, mam imię, mam imię! Tylko żebym teraz go nie zapomniał!
– Zapisz je sobie w notesiku – zaproponowała Gabi.
– Nie mam notesika. Zresztą nie umiem pisać.
– To podziel to imię na dwie części. Jedna część to „nic”, a druga to „podobnego”. Nic podobnego.
– To dobry sposób – pochwalił ją smok. – A teraz chodźcie, zabiorę was na wyspę. Tylko ani mru–mru, pamiętajcie.
Popłynął pierwszy, a krasnal Tyberiusz zakasał rękawy, wziął w ręce wiosła i popłynął za nim.
Zadanie 1.
Wypisz wszystkich bohaterów opowiadania. Opowiedz, kim oni są.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Zadanie 2.
Odszukaj w tekście fragment opisujący smoka. Odczytaj wybrany fragment głośno, a następnie powiedz, jak wyglądał smok z opowiadania.
Zadanie 3.
Przygotuj się do napisania charakterystyki smoka. W tym celu wykonaj poniższe polecenia.
1. Znajdź w tekście fragmenty mówiące o wyglądzie smoka.
2. Odszukaj w tekście fragmenty mówiące o tym, jaki charakter miał smok, jak się zachowywał i inne ważne informacje.
3. Zgromadź słownictwo, które Ci się przyda.
Wygląd
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Charakter, sposób bycia, zachowanie
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
4. Zastanów się, jak możesz rozpocząć i zakończyć swoje wypracowanie.
5. Napisz charakterystykę według następującego planu:
1) Wstęp, przedstawienie postaci.
2) Wygląd zewnętrzny.
3) Charakter.
4) Podsumowanie, moja ocena postaci.