PODGLĄD ATOMU
     
 

Tak wygląda mój dom



Który obrazek lepiej pasuje do słowa?

Zagadka




Tytuł: Tak wygląda mój dom
Opis skrócony: W trakcie wesołej zabawy przy muzyce będziemy stawiać rytmiczne kreseczki. Zrobimy wspólną ulicę i umieścimy przy niej kolorowe domy. Przez dziurkę od klucza zajrzymy do pewnego pokoju i znajdziemy takie przedmioty, które podobnie się nazywają, ale wcale nie są do siebie podobne. Nauczymy się nazw mebli i rozwiążemy ciekawą zagadkę.
Autor(rzy): Małgorzata Małyska
Hasła treści kolory, meble, pomieszczenia, emocje, liczebniki główne, przyimki
Uwagi metodyczne Materiały dydaktyczne: Materiały dydaktyczne: Pluszowy miś, powiększone i wycięte wyrazy do czytania globalnego, arkusze szarego papieru (jeden przecięty wzdłuż na połowę wystarczy dla 10 dzieci), papier biały A4 dla każdego ucznia, klej, kredki, klocki (mogą być lego), rytmiczna muzyka.

Przebieg zajęć:
1. Powitanie Nauczyciel wita dzieci i zaprasza do powitalnej zabawy przy muzyce. Dzieci poruszają się w rytm wesołej muzyki i witają się ze sobą, dotykając się: rękami, głowami, nogami, plecami, uszami i ponownie rękami.

2. Zabawy konstrukcyjne – budowanie domków z klocków Dzieci dostają zadanie polegające na tym, aby zbudować z klocków domek. Mogą to robić indywidualnie lub w parach (nauczyciel zachęca do pracy w parze). Wystawa domków. Opisywanie wyglądu domków (duży, mały, wysoki, niski) i elementów domu (dach, okno, drzwi). Nazywanie kolorów (biały, czerwony, żółty, niebieski).

3. Globalne czytanie wyrazów Nauczyciel przypina do tablicy kartki z wyrazami: dom, dach, okno, drzwi, komin, dym. Nauka globalnego czytania wyrazów.

4. Skacząca teczka - zgadywanka Nauczyciel przygotowuje kartki ze wszystkimi czytanymi przez dzieci wyrazami (wykorzystuje kartki z poprzednich lekcji). Wkłada je wszystkie do tekturowej teczki z gumką. Dzieci siedzą w kręgu i, powtarzając za nauczycielem wyliczankę, podają sobie rytmicznie teczkę.

Idzie kominiarz po drabinie
Nagle „hop” i jest w kominie. Dziecko, które będzie miało w rękach teczkę z wyrazami, losuje (albo wybiera sobie) wyraz i czyta głośno. Jeśli zapomniało, co jest napisane, inni mu podpowiadają. Teczka wędruje dalej, a dzieci ponownie skandują wyliczankę.

5. Ćwiczenie konstrukcyjne „domek” Nauczyciel rozdaje uczniom białe kartki A4 i demonstruje sposób składania papieru. Nazywa każdą wykonywaną czynność (zaginam, odwracam, przyciskam, prasuję, dotykam). Dzieci powtarzają wypowiadane przez nauczyciela słowa. Efektem ćwiczenia konstrukcyjnego jest forma domu.



6. Kolorowanie domu Praca indywidualna, dzieci w dowolny sposób kolorują formę domu. Nauczyciel wskazuje kolejność rysowanych elementów przez podniesienie do góry kartki z odpowiednim wyrazem: dach, drzwi, okno.

7. Ćwiczenie grafomotoryczne – naprzemienne kreślenie pionowych kresek - Ćwiczenie systemu Edukacja przez ruch (kinezjologiczny system kształcenia i terapii Doroty Dziamskiej)
Dzieci zostają podzielone na grupy (4-6 osób). Każda grupa staje przy swoim stoliku, który w czasie przerwy przygotował nauczyciel.
Dziecięce ręce „tańczą” na stołach, do których jest przyklejony papierową taśmą duży, szary papier (1/2 arkusza przeciętego wzdłuż) z zakładką (ok. 12 cm.) od dłuższej strony. Ręce „tańczą”(rytmicznie uderzają) w miejscach wskazanych przez nauczyciela (na szerokim pasku, na wąskim pasku, na stole, na złączeniu szerokiego i wąskiego paska)



Do dalszego „tańca” potrzebne będą kredki i w tym celu nauczyciel poleca, aby każdy uczeń wziął zieloną kredką pastelową (kawałek kredki) do prawej i do lewej ręki. Dzieci ustawiają się wzdłuż stołu, od strony szerokiego paska. W rytm skocznej melodii (może to być „Krakowiaczek”) kreślą kreseczki na złączeniu zgiętego papieru ruchem od góry do dołu. Dobrze byłoby przed kreśleniem poćwiczyć naprzemienny ruch obu rąk nad papierem (nad złączeniem zgiętego papieru). Jak już kredki będą sprawnie tańczyły po papierze, do tańca mogą włączyć się nogi. Dzieci cwałują wokół stołu kreśląc jednocześnie naprzemiennie pionowe kreseczki, ale kreślą tylko wówczas, gdy są po właściwej stronie stołu.

8. Zabawa dydaktyczna - nasza ulica Po delikatnym odklejeniu szarego papieru i oderwaniu taśmy papierowej dzieci – zaginają papier, zmniejszając zakładkę o połowę i widzą efekt pracy - drogę z obydwu stron porośniętą trawą. Przy drodze „ustawiają” zrobione z papieru i pokolorowane wcześniej domy. Komponują kolorową ulicę. Dzieci ustalają między sobą, w jakich odległościach będą stały ich domy i co jeszcze mogłoby tam się znaleźć. Nauczyciel subtelnie sugeruje drzewo, krzew, kwiaty, komin, dym…
Po zaprojektowaniu pracy dzieci przyklejają domy do arkusza z drogą, dorysowują zaplanowane elementy osiedla.

9. Zabawa dydaktyczna - najdłuższa ulica w mieście. Mówienie i wyrażanie emocji. Uczniowie z pomocą nauczyciela przyklejają taśmą papierową do ściany ulice wykonane przez każdą grupę. Łączą je ze sobą, tworząc długą ulicę. Nauczyciel i Pyś podziwiają efektowną ulicę. Misio wyraża podziw wykorzystując głoski: „a” (dzieci naśladują misia), „e”, „o”…
Pyś wskazuje na konkretny domek i mówi: Jaki ładny domek… Kto zrobił ten domek? Ten domek zrobił Kamil. To domek Kamila. Dzieci, czyj to domek? Dzieci powtarzają zdania wypowiedziane przez misia.
Taką formułkę dobrze byłoby powtórzyć przy każdym domku.

Na lekcji dzieci wspólnie wykonały kartę pracy. Jest ona doskonałą pomocą do ćwiczeń w rozumieniu ze słuchu, mówieniu… Można na tym etapie nauki wprowadzić nazwy liczebników głównych (liczymy domki jeden dwa… i nadajemy im numery), utrwalać nazwy kolorów lub wprowadzić podstawowe przyimki.

10. Przez dziurkę od klucza – ćwiczenia wyobraźni Nauczyciel wydziera w kartce „dziurkę od klucza” i zachęca dzieci do podglądania tego, co można przez nią zobaczyć. Jakie widać sprzęty, pomieszczenia; może coś tam teraz się ciekawego dzieje. Każde dziecko podchodzi z „dziurką” do swojego domku i mówi, co widzi. Jeżeli dziecko używa języka pierwszego, nauczyciel „zamienia” jego słowa na polskie.

11. W pokoju – ćwiczenia w rozumieniu ze słuchu Nauczyciel opisuje pokój przedstawiony na ilustracji w podręczniku. Uczniowie słuchają i wskazują na miejsca i przedmioty, o których mówi nauczyciel.

12. Zgadywanka – ćwiczenia w rozumieniu ze słuchu Nauczyciel zadaje dzieciom pytania z prośbą o wskazanie odpowiedzi (przedmiotu), np.: Gdzie jest okno? Jeżeli jest dziecko, które chciałoby zastąpić nauczyciela w zadawaniu pytań – nauczyciel zamienia się z nim na miejsca.

13. Który obrazek lepiej pasuje do słowa? Ćwiczenie wzorowane na Materiałach do ćwiczenia słuchu i wymowy dla dzieci oraz dla dorosłych, uczących się języka polskiego jako obcego „Posłuchaj, jak mówię” Liliany Madelskiej
Nauczyciel prosi, wskażcie, który obrazek pasuje do słowa „półka”…, „bułka”, „piórko”, „biurko” Po tych ćwiczeniach, nauczyciel proponuje zabawę w nauczyciela. Kto będzie nauczycielem i zapyta tak jak ja?
Na zakończenie ćwiczenia nauczyciel poleca: pomalujcie obrazek, na którym jest: biurko…, piórko, półka, bułka.
14. Czytanie globalne wyrazów – ćwiczenie sprawdzające Przeczytajcie wyrazy i połączcie je z obrazkami.

15. Zagadka Nauczyciel czyta zagadkę – wierszyk pt. „Krzesło”, Zbigniew Dmitroca.

Jest miękkie lub twarde
W domu albo w szkole
Ma nogi, oparcie
I stoi przy stole.
Uczniowie rysują w wolnym miejscu rozwiązanie zagadki – krzesło.

16. Podsumowanie lekcji Nauczyciel dziękuje dzieciom za pracę, którą wykonały dziś w polskiej szkole. Przypomina (może zapytać), co robiły dziś wasze ręce? (tańczyły, dotykały, witały się, rysowały, przyklejały, kolorowały, stawiały kreseczki…), ….nogi? (tańczyły, chodziły, witały się …), uszy? (słuchały, witały się) , … buzie? (mówiły, powtarzały…)
Jeżeli jest taka możliwość, wspólnie wypracowana karta pracy może zostać w klasie na ścianie. Przyda się za tydzień. Jeżeli nie ma takiej możliwości, na zakończenie lekcji nauczyciel odcina każdemu uczniowi jego domek i fragment ulicy i dziecko zabiera swoją pracę do domu (może dokleić w domu numer domu?).

17. Praca domowa Zapytam rodziców o to, jak nazywa się ulica, przy której stoi nasz dom. Dowiem się, jak nazywają się po polsku meble, które stoją w moim pokoju. Zastanowię się, skąd się wzięło piórko na dywanie…

18. Zaznaczam swoją minkę – informacja zwrotna Nauczyciel nazywa emocje – minki w książce i prosi o zaznaczenie takiej, jaką my mamy teraz, po zakończeniu lekcji.
Szacowany MINIMALNY czas na realizację treści atomu (w minutach) 60
Szacowany MAKSYMALNY czas na realizację treści atomu (w minutach) 90

 
Dodaj nowe atomy
Schowek

Twoje podręczniki
Liczba zapisanych zestawów:

0


Plan roczny:
Twoja liczba godzin w roku: ustaw
Liczba godzin w schowku:
Minimalny czas realizacji: 0,00
Maksymalny czas realizacji:0,00
Materiały udostępniane za pomocą Serwisu można wykorzystywać zgodnie z licencją Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 3.0 Polska,
z wyjątkiem materiałów, które zostały wyraźnie oznaczone jako nieobjęte postanowieniami tej licencji.
Strona współfinansowana przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego z projektu: „Opracowanie i pilotażowe wdrożenie innowacyjnych programów nauczania – zgodnych z polską podstawą programową kształcenia ogólnego – przeznaczonych dla uczniów – dzieci obywateli polskich za granicą”.
Deklaracja dostępnosci