PODGLĄD ATOMU
|
|
|
|
Kto należy do mojej rodziny
Rodzina
Jaś ogląda z dziadkiem
Album ze zdjęciami.
– Zobacz – mówi dziadek –
To ty z rodzicami...
– A co to za chłopczyk,
Który głaska kota?
– Jasiu, to nie chłopiec,
To babcia Dorota!
– A ten drugi chłopiec
W stroju Indianina?
– To mój brat Antoni,
Też twoja rodzina...
Tu twoja mamusia
Trzyma w buzi smoczek,
A to jest twój tatuś,
Kiedy skończył roczek...
Wnuczek się zamyślił,
Zrobił mądrą minę
I powiedział: – Dziadku,
Dobrze mieć rodzinę.
Zbigniew Dmitroca |
|
babcia |
dziadzio |
mama |
tata |
siostra |
brat |
rodzina |
|
Tytuł:
|
Kto należy do mojej rodziny |
Opis skrócony:
|
Oglądając zdjęcia z rodzinnych albumów i słuchając wiersza pt. Rodzina, będziemy rozmawiać o rodzinie i nazywać jej członków.
Zastosujemy technikę mapy myśli, aby „narysować” rodzinę.
Do klasowej rodziny włączymy misia i wykleimy jego wizerunek wykorzystując znaną już technikę origami płaskie z koła. |
Autor(rzy):
|
Małgorzata Małyska
malgorzata.malyska@pcn.lublin.pl |
Hasła treści
|
imiona, rodzina, prezentowanie postaci, kolory, emocje, nazwy czynności, pokrewieństwo
|
Uwagi metodyczne
|
Materiały dydaktyczne:Materiały dydaktyczne:
Wizytówki z imionami dzieci, pluszowy miś, piłka, duży arkusz szarego papieru, małe kartki, zdjęcia rodzinne, albumy, powiększone i wycięte wyrazy do czytania globalnego, wycięte kółeczka papierowe dla każdego ucznia (po 2 kółka żółte o średnicy 100 mm, 2 kółka żółte o średnicy 57 mm, 4 kółka żółte o średnicy 47 mm, 1 kółko pomarańczowe o średnicy 47 mm, 2 kółka białe o średnicy 20 mm, 2 kółka czarne o średnicy 20 mm), klej, kredki, rytmiczna muzyka.
Przebieg zajęć:
1. Powitanie
Nauczyciel wita się z każdym uczniem wchodzącym do klasy. Podaje rękę i mówi: Dzień dobry (Aniu...).
Dzieci odpowiadają i kolejno, podchodzą do klasowego misia, witają się z nim słowami Dzień dobry misiu Pysiu.
2. Zabawa w kole ze śpiewem Mało nas
Dzieci przypominają sobie zabawę z poprzedniej lekcji i zapraszają się kolejno do kręgu.
Każdej osobie włączającej się do zabawy nauczyciel przypina wizytówkę z imieniem.
Miś także dostaje wizytówkę. Wszyscy oglądają wizytówki i odczytują swoje imiona.
3. Rodzina – mapa myśli
Co oznacza słowo „rodzina”? – Takie pytanie ma zachęcić dzieci do spontanicznych wypowiedzi.
Jak brzmi to słowo w języku kraju, w którym mieszkamy?
Nauczyciel zaprasza dzieci do uporządkowania tego, co powiedziały i tworzenia wspólnej plastycznej definicji.
W tym celu rozdaje dzieciom małe kartki i przykleja do podłogi duży arkusz papieru pakowego.
Na środku arkusza przykleja wyraz „rodzina”.
Przypomina dziecięce wypowiedzi (skojarzenia) i prosi każdego, kto uważa, że mama to rodzina, o narysowanie mamy na małej karteczce i przyklejenie wokół wyrazu „mama”.
Taką samą procedurę stosuje przy wyrazach: „tata”, „babcia”, „dziadzio”, „siostra”, „brat”.
Nauczyciel łączy kolorowymi liniami kolejne elementy wspólnego plakatu.
Dzieci przyklejając symbolicznie narysowane osoby, mówią: To moja mama. Mama ma na imię...
Plakat zostaje przypięty do tablicy (ściany).
4. Globalne czytanie wyrazów
Dzieci stoją przy plakacie i odczytują (odgadują) wyrazy wskazane przez nauczyciela.
Nauczyciel zadaje pytania typu: Jak ma na imię twoja... i wskazuje na wyraz „mama”.
Pytane dziecko odpowiada.
Taka zabawa trwa kilka minut.
Każde dziecko powinno dostać przynajmniej jedno pytanie.
5. Nowe słowa
Nauczyciel zaprasza dzieci do kręgu i zachęca do wspólnej rozmowy sprowokowanej pytaniem: Kto to jest „ciocia” i czy to też rodzina?
(Dzieci mogą posiłkować się swoim pierwszym językiem!)
Ustala z dziećmi zasady obowiązujące podczas rozmowy, na przykład to, że dziecko zabierające głos trzyma misia Pysia na kolanach.
Inne słowa, które powinny zabrzmieć to: wujek, kuzyn, kuzynka...
Dyskusja kończy się zabawą - zgadywanką.
Nauczyciel zadaje zagadkę, np.: siostra mamy to...
Dzieci, które znają odpowiedź, podnoszą rękę do góry.
Nauczyciel rzuca piłkę do wybranej osoby.
Jeśli odpowiedź była poprawna, są brawa i ... teraz uczeń może zadać zagadkę i wybrać kogoś, do kogo rzuci piłkę.
6. Zabawa ruchowa Wesoły wujek
Wszyscy tańczą w rytm skocznej muzyki i poruszają się swobodnie po całej sali.
Kiedy nauczyciel wyłączy muzykę, uczestnicy zabawy „zastygają”.
Wybrana wcześniej osoba wesoły wujek, próbuje kogoś rozśmieszyć.
Jak mu się to uda, staje się tańczącym uczestnikiem zabawy, a rozśmieszony zostaje wesołym wujkiem.
7. Rozmowa na temat ilustracji z podręcznika
Uczniowie siedzą w ławkach i oglądają ilustrację.
Próbują nazwać osoby i czynności, jakie wykonują osoby przedstawione na ilustracji.
Wykorzystują poznane na lekcji słownictwo.
Nauczyciel pyta, jak ma na imię chłopiec?
Podpowiada, gdzie można dowiedzieć się, jak on ma na imię.
(Na wcześniejszej lekcji dzieci oglądały ilustrację, gdzie ten sam chłopiec miał przypiętą wizytówkę z imieniem. Kiedy dzieci odnajdą chłopca, nauczyciel pomaga im odczytać jego imię.)
Ustalają, jakie są relacje rodzinne między osobami przedstawionymi na ilustracji.
8. Słuchanie wiersza Z. Dmitrocy pt.: „Rodzina”
9. Oglądanie przyniesionych albumów ze zdjęciami rodzinnymi
Dzieci przeglądają przyniesione zdjęcia i wyszukują najśmieszniejsze.
Każdy może zaprezentować takie zdjęcie całej klasie i opowiedzieć historię z nim związaną.
Nauczyciel zaczyna swoje opowiadanie, używając formy zasłyszanej w wierszu: To jest mój...; To jest moja... a podczas opowieści dzieci czuwa nad poprawnym używaniem poznanych na lekcji słówek.
10. Ćwiczenia w globalnym czytaniu wyrazów
Uczniowie odczytują wyrazy zamieszczone w podręczniku.
Jeżeli ktoś nie pamięta, jak należy odczytać wyraz, nauczyciel wskazuje na plakat zrobiony wspólnie na początku lekcji.
Ilustracje wykonane przez dzieci będą podpowiadały znaczenie wyrazów.
11. Kto mieszka w moim domu?
Dzieci kolorują żółtą kredką te wyrazy, które nazywają osoby wspólnie mieszkające z dziećmi.
Można zaproponować, aby inną (niebieską) kredką zamalować wyrazy, które zawierają nazwy osób, które dzieci chciałyby codziennie widywać.
12. Zabawa ruchowa – co, kto robi w domu?
Dzieci swobodnie poruszają się po sali dydaktycznej.
Na hasło „mama” – naśladują czynności wykonywane w domu przez mamy, „tata”, przez tatusiów; przy haśle „rodzice” – dziewczynki naśladują mamy, a chłopcy – tatusiów.
W zależności od stopnia znajomości języka polskiego można utrudniać polecenia, dodając określenia, np.: „młodszy brat”.
W trakcie zabawy można zrobić „stop klatkę” – zatrzymując wszystkie dzieci w bezruchu. Nauczyciel może podejść do wybranego dziecka i zapytać: Co robisz?.
Jeśli odpowiedź padnie w języku używanym przez dziecko, nauczyciel nazywa tę czynność po polsku.
|
Szacowany MINIMALNY czas na realizację treści atomu (w minutach)
|
40 |
Szacowany MAKSYMALNY czas na realizację treści atomu (w minutach)
| 60 |
|
| |
|
|
|
|
Dodaj nowe atomy
|
Schowek
|
Liczba atomów w schowku: 0
|
|
Twoje podręczniki
|
Liczba zapisanych zestawów:
0
|
|
Plan roczny:
|
Twoja liczba godzin w roku: ustaw
Liczba godzin w schowku:
Minimalny czas realizacji: 0,00
Maksymalny czas realizacji:0,00
|
|
|